Tekst og melodi: Odd Nordstoga

Ta telefonen –

Eg tek telefonen,

men er ’kje innpå

den religionen.

Hallo hallo og sei det fort og sei det no,

for det er dagen som ventar    

med sekken på.

Og dit han har tenkt seg er det fint å gå

Ta kameraten –

Eg treffer kameraten

i forbifarten, men er ’kje

hugen på den praten.

Jau takk for sist og gift og ventar nummer tre,

men det er dagen som ventar

med sekken på.

Og dit han har tenkt seg er det fint og gå

Eg skal ut i det fri,   

vera gauken i li,

vera bjønnen som vaknar i bjørnehi,

vera sol vera regn,

vera fuglen under sky,

vera alt som denne dagen kan by.

Ta romantikken

Ta romantikken

Eg er glad at eg i dag sette lit til den butikken,

for gjennom lauvet der som rislar seg i vinden

ser eg dagen som sit der med ein blå fiolin.

Og tru meg, han spelar så at ulvane grin.

Eg skal ut i det fri…

Og sola i striper gjennom lauvet det skin,

og dyra dei dansar til fela så fin.

Eg står der i lunden og er utan eit ord,

for i i trea så stemmer i eit englekor

Eg skal ut å gå.

Så mykje fint å sjå.

Ut der å vandre med treskoene på.

Eg skal ut å sjå

det som ingen kan tru på.

Så la la meg gå.

Så la la la meg gå.