Odd Nordstoga

I dag var der ein fugl her i glaskarmen min att.

Sjeldsynt glede: Den sama gamle fuglen

stod der med sitt gule nebb og nappa sine fjør,

slik som eg kan hugse at den fuglen har gjort før.

Og han hadde med til meg eit godt råd og eit vink.

Godt råd, godt vink til sama gamle skolten

som timesvis hadde stått i glaset, sett ut på ein by,

som om han stod og venta noko nytt ut av ei sky.

Og når Newton under treet fekk eit eple i sin skolt

trur eg nok han hadde venta lenge nok.

han sat nok der og tenkte litt på det og litt på det.

Så kom det ein fugl, ein fugl som gjor’ at eplet det datt ned.

Så set deg ved eit glas eller under eit gamalt tre.

Vent til både glas og tre blir borte.

Det er då han kanskje fyk seg bort til deg ein liten sleng,

og rister ut eitkvart ifrå sin vesle fugleveng.

I dag var det ein song som kom ifrå min vesle ven.

Og no skal eg synge den for deg.

Ikkje noko stort noko, men trengs gjer óg dei små

tankar som ein ikkje fær før dei blir venta på.

Og når Newton…