Det er eit troll på loftet, og draugen er på dass

I kjellaren bråkar ein skummel ein

Og ute er eit skrømt frå den tid slike fanst

Han dansar utpå marka ein skummel dans

Og veden vil ’kje brenne, og livet det er stutt

(så alle dei ringer og gjer det slutt)

Og koppane dei skranglar når toget fér forbi

Det skingrar gjennom byen, men det er ingen i

Ååå, d’er noko som fer

Ååå, d’er noko som skjer

Åååå, d’er noko som hender

og d’er ein som eg kjenner:

Det er November

Og katten er så rar av det vonde han ser

på sin blodige tur der ute

iblant halvetne fuglar og livredde mus

som nok aldri kjem heim til sitt musehus

Ååå, d’er noko som fer

Ååå, d’er noko som skjer

Åååå, d’er noko som hender

og d’er ein som eg kjenner:

Det er November

Det er eit troll på loftet og draugen er på dass

I kjellaren bråkar ein skummel ein

Og eg er ikkje heime, så alt det eg fortel

ja, det høyrde eg i lufta av ei daud og plaga sjel

Ååå, d’er noko som fer

Ååå, d’er noko som skjer

Åååå, d’er noko som hender

og d’er ein som eg kjenner:

Det er November

Livet under lupa,

sjefen bankar på

Og før eg let meg skræme

så vil han ikkje gå

Eg grev meg i mitt hovud

som verker av i går

og som eit godt eksempel

på dugløysa mi står

Ja, eg har nippa vin

i timesvis i strekk

Og preka meg til høgder

eg som edru aldri rekk

Og eg har funne jenter

nedi botnen av av ein dram

Og trutt at det var kjærleik

i byen på ein tram

Og ute skræmer vindar

som eg skull’ vore i

Og gå meg bort frå den eg er

og alltid kjem til å bli

Ja, livet er på lupa,

og eg tenker litt på det

at det er leng, leng, leng, lenge sidan det

Livet er på lupa,

og eg tenker litt på det

at det er lenge sidan kvelds

med knekkebrød og te

Og eg har prisa venskap

med tårer på mitt kinn

Eit minne som eg håpar

at reiser og forsvinn

Og eg har slege i bordet

om ting eg syns er bra

som eg av alle veit at

er ingenting å ha

Eg les fjell og vidde

og eg har tre par ski

men vidda den er stor

når ein drikk øl til klokka tri

Ja, livet er på lupa,

og eg tenker litt på det

at det er leng, leng, leng, lenge sidan det

Livet er på lupa,

og eg tenker litt på det

at det er lenge sidan kvelds

med knekkebrød og te

Sjefen, ja, han bankar

og han bankar og vil inn

Og skræmer bort det siste

av mitt altfor lette sinn

Ja det bankar og det bankar,

alle piler peikar ned

Og vindane der ute

dei gjev meg ikkje fred

Ja, livet er på lupa,

og eg tenker litt på det

at det er leng, leng, leng, lenge sidan det

Livet er på lupa,

og eg tenker litt på det

at det er lenge sidan kvelds

med knekkebrød og te

Lykka er dagen forutan gjeld

og slutten av boka kvar einaste kveld

Lykka er vår i ein feit nasjon

med akkurat passeleg inflasjon

Lykka er fjella og det blåe hav

og rekninga ingen visst’ kor blei av

og lukten av granbar og motorsag

Lykkeliten kor er du no?

Lykkeliten kor er du no?

Lykka er fredag og fjernkontroll

og ver’ oppe til fire og sova til tolv

Lykka er mai og lauv som sprett

og at andre tek feil og du har rett

Lykka det er når lykka snur

og elles det meste av det som ein trur

Lykka er det som du veit frå før

Lykkeliten kor er du no?

Lykkeliten kor er du no?

Lykka starta aldri ein revolusjon

men stulla i hagen og raka i tun

Om lykka var konge så var jorda flat

og ingen hadde vit på utsøkt mat

Nei verden blei ‘kje laga i lykkerus

med fest i kåken og bollar og brus

(Er det så at) lykka den er feit og konservativ

med eit mål hage og perspektiv?

Lykkeliten der er du no?

Lykkeliten der er du no?

Lykka ligg borti sofaen ein stad

i blant noko puter og vekeblad

Lykka er slengt uti boden ein stad

iblant noko skrammel og vedala

Angelica Angelica

Kor er dine draumar i kveld?

Eg trur dei gjev deg dei vengene blå

og silkekjole og krone på

Eg trur at dei tek deg bak blånar sju

i milde vindar der flaksar du

og landar så i ei solfylt vik

No drøymer eg i alle fall og ser deg slik

Og draumar er til for å finnast,

og den her har eg tenkt til deg

Angelica Angelica

Der ventar din kvite hest

Så rir de oppover Gyllendal

til slottet åt Kong Visental

Eg trur at han ventar med alt sitt hoff

bak bord med dukar i dyre stoff

og flagget er oppe, musikken på

No drøymer eg i alle fall og ser deg så

Og draumar er til for å finnast

og den her har eg tenkt til deg

Angelica Angelica

Dagen er ikkje din

Det er stengt for deg som for oss er fritt

Nei, ingenting av dette her er ditt

Og snøen ligg kald på ei jord av stål

Og det er ingen som har tenkt på å gjort opp bål

og slå ut med armar og bjode inn

på varme hender mot kalde kinn

Men draumar er til for å finnast

og den her har eg tenkt til deg

Angelica Angelica

Minnest du då me var små

Eg hugsar me to i ein båt på ein sjø

På toppane rundt var der enno snø

Og bekkane rann der frå fjella ned

som kvite striper i liane

Ja, våren den tok oss i handa si

og midt nedi handa, der rodde me

Så, Angelica Angelica

Kom og set deg i

Så finn me att det uskuldige

Og heiar fram det truskuldige

Og ror oss bort ifrå dei som vann

og ingenting skynar, men allting kan

Og set vår lit til ein gamal vår

Og veit du i Gyllendal kor det går?

Jau, Angelica Angelica

Der ventar det deg ein prins

Og alt som gjekk forbi deg her

i Gyllendal stoppar og for deg skjer

Der står du med kløverkrans i hår

og prinsen rett framfor deg står

Men det er du som strålar, det er du som rår!

No drøymer eg i alle fall at det er slik det går

Og draumar er til for å finnast

og den her har eg tenkt til deg

Lat meg berre få ein song

lat meg berre få kun ein song til

Den kan vera som den vil

berre eg kan få kun ein song til

Lat meg berre få ei stund

lat meg berre få kun ei stund til

Den kan vera som ho vil

berre eg kan få kun ei stund til

Dagen sluttar der den må

Vegen går dit den skal gå

Eg er der som eg skulle nå

Her er enden som eg skulle sjå

Så syng no, syng no ein song til

Den kan vera som den vil

berre me syng ein til

For dei blåe, blåe, blåe sinn

på det aller siste trinn

tek me songen inn

Lat oss berre ta eit steg

lat oss berre ta kun eit steg til

Det kan føre der det vil

berre me kan ta kun eit steg til

Dagen sluttar der den må

Vegen går der den skal gå

Me er der som eg skulle nå

Her er enden som me skulle sjå

Så syng no, syng no ein song til

Den kan vera som den vil

Berre me syng ein til

For dei blåe blåe blåe sinn

på det aller siste trinn

tek me songen inn

Du kan gjera det du vil,

for eg unner deg all di tid

Til skogs å vera i dagane sju,

det kan du gjera for at det er du

Til borti der som vinden snur

Dit kan du reise, ja ta deg ein tur

til Amerika berre for å snu

Det kan du gjera for at det er du

Men legg, legg deg inntil meg no

For ute blæs det med regn og med sno

Og sei meg at ingen stad er så trygg

som  bakom min rygg

Bakom min rygg

Du kan slå meg i Monopol

og pynte på namnet med cand theol

Du kan skjønne, og eg ikkje ha eit klu

Det kan du gjera for at det er du

Men legg, legg deg inntil meg no

For ute blæs det med regn og med sno

Og sei meg at ingen stad er så trygg

som  bakom min rygg

Bakom min rygg

Du kan sveive deg opp og fram

Eg kan ver heime med kryssord og dram

Men eg vil, eg må få vera din Prins,

og verje deg for alt fælt som fins

Eg må få vera din redningsmann

Når elden rasar så er eg han

som bergar deg ifrå flammer og gru

Det skal eg gjera for at det er du

Så legg, legg deg inntil meg no

For ute blæs det med regn og med sno

Og sei meg at ingen stad er så trygg

som  bakom min rygg

Bakom min rygg

Ja, sei meg at ingen stad er så trygg

som bakom min rygg

Bakom min rygg

Det er langt ifrå Paris og til Birkelunden

Men det er her ein oftast er i

ein vårdag med fri

og linerler i

Det er her ein ligg og smeltar for sol, som snøen

Og det er utruleg kor varmt det kan bli

i Oslo denne tid,

og det er linerler i

Og du kan reise til Paris og i Montpelier

Men kva skal du der, når Anne er her?

Og det er her Anne brukar å ver’

Det skin av eit fjell og det syng og det snogar ein vinter i kvart ord

Det sildrar ein bekk og renn og det kvitrar ein vår i kvart eit ord

Og verden er stor, men Anne er her nord

Ho sei’ namnet sitt så varmt at det i panna piplar

Ja det er blåklokker og solmogne ber

som blandar seg der,

med Anne

Og du veit at i Paris er den store kjærleik

under triumfbogen er det som skapt

å la hjartaet sitt gå tapt,

til Anne

Du kan reise til dit, eller til Montpelier

Men kva skal du der, når Anne er her?

Og det er her Anner brukar å ver’

Det blenkjer av svaberg og sjø og ein skinande sommar i kvart ord

Det gulnar ein åker, og raudnar og skirnar ein haust i kvart eit ord

Og verden er stor, men Anner finn du mest av i nord

Hei! Eg er Mr. Sur og Tverr

År for år blir det verr’ og verr’

Eg starta ut som ein munter gut

Så kom Tverr og Sur og skremde ‘n ut

Eg buldrar rundt som eit torever

og eg skræmer ungar kor enn eg fer

Eg støyter mor, og eg slæst med far

Det er ei grovskisse av kva eg er for kar

Men eg veit ein stad der snoen ligg kvit

og isen har reist, og fisken den bit

Og i morgo, i morgo skal eg dit

Eg veit ein stad der sjeli blir kvit

og rein av alt det som glefser og bit

Og i morgo, i morgo skal eg dit

Og kjem det nokon og bankar på

er det eddik i augo som dei fær sjå

Dei skal ’kje få tverrsuren blid og rund

meir enn dei får skikk på sin gamle gneldrehund

Sur, det blei eg ein gong sola skein

og dei gav meg eit NEI som hogge i stein

Tverr blir ein etter som tida går

og skrifta på steinen står

Men eg veit ein stad der snoen ligg kvit

isen har reist og fisken den bit

Og i morgo, i morgo skal eg dit

Eg veit ein stad der månen skin

Og ingen stad lyser ‘n like så fin

Og i morgo, i morgo skal dit

Ja eg veit ein stad så kjølig og klar

Du kan rope og rope og aldri få svar

Ja, eg veit ein stad der vatnet er kaldt

og himlen er klar te’ fortelje deg alt

Ja, eg veit ein stad der snøen ligg kvit

Og isen har reist og fisken den bit

Og i morgo, i morgo skal eg dit

Eg veit ein stad ein stad der sjeli blir kvit

og rein av alt det som glefser og bit

Ja, i morgo skal eg, i morgo skal eg dit

Tekst: Ragnar Hovland

Musikk: Odd Nordstoga

Sei farvel, mi vesle kjære

mens vi syng ein kjærleikssong

om kor vondt det er å skiljast

sei farvel for siste gong

Sjå kor morgonhimlen lyser

Mine tårer fell som regn

No er tivoliet over

Vil eg møte deg igjen

Som ei klokke slo mitt hjarte

Kysset ditt var søtt som vin

heile tida mens det varte

Den tid eg var guten din

Sjå kor hamnelysa kallar

Om ei stund er du på veg

No er tivoliet over

Eg vil alltid elske deg

Odd Nordstoga

Det er ein stad for meg

som er ferdig reidd og klar

Den er det som eg kan tenke,

den er det eg går og trør i her kvar dag

Men sjå på fjorden

No kjem båtane inn

No er sommaren komen,

sender draumar ut i vind

Og det er langt det, til vinden sitt land

Men det er lenger enn langt til den glimande havn

som blei lova i songen eg song i ditt namn

Å, tak meg heim, du lova land,

til Det lova land

Det er ein stad for meg

Ein som ikkje lèt seg sjå

Men som berre let seg sanse

som eit bod ifrå ein stad du ’kje veit om

Men sjå på himmelen

No kjem svolune hit

kor tru svolene har vore

og kvifor fór dei dit?

For det er lang det, til svolunes land

Men det er lenger enn langt til den glimande havn

som blei lova i songen eg song i ditt namn

Å, tak meg heim, du lova land,

til Det lova land

Det er ein stad for alt

som meg aldri er fortalt

Men den helsar meg i vinden

og i svolune som aldri fell til ro

For bortom fjorden,

bortom alt det ein kan sjå

fins ei heilag havn og finne

som ein dag eg skal nå