Tekst og musikk: Odd Nordstoga

Han sat i skuggen og tenkte
-Eg er så leidde det her
at alle dei liver for pulsen
med eg brenner pusten min her

og ingen Ingen eg kjenner blir med
å gjera noko farleg stort
noko som er heimegjort

Før var folk redde for Gud
no er folk redde for kreft og at James Bond blir treft
Så sjukdom er religionen og James Bond den Heilage Kujonen

Og ingen
Ingen eg kjenner
blir med-

Han sat i skuggen og tenkte
-Eg er så leidde dei orde
at alle dei fryktar for tida
Men den var vel i det dei gjorde

Eg vil ikkje vera redd eg
Eg hev kji’ lov til det
For det er ein som ventar på det der eg skal få til
Eg vil ikkje vera redd eg
om det er vanskeleg
For det er ein som ventar

og den som ventar det er meg..